Handige tool om spirituele bronnen te verkennen
Dit jaar doe ik het. Ik neem drie weken aaneensluitend verlof. "Ik ga het atelier zingeving missen", verzucht Celina. "Me too", rolt er bij mij uit. "Nietes, jij wordt hiervoor betaald", kaatst ze terug. Lap, die zit... en ook weer niet. "Misschien kun je iets creatief doen, werken aan een project in mijn afwezigheid?" Opnieuw diepe zucht bij Celina. En dan plots... pretlichtjes achter haar brilglazen. Of ik haar kan helpen aan oude stoelen? Ze wil effectief aan iets beginnen, samen met andere patiënten. Wat precies, zal ze me later vertellen. Ik ga de uitdaging aan, en ga op queeste samen met Geert van de technische dienst. Onze speurtocht door de kelders van het ziekenhuis levert vier beduimelde stoelen vol spinrag op.
"En nu?", kijk ik haar vragend aan. Ze heeft een plan om de visie van K.G. Dürckheim waarrond we in het atelier gewerkt hebben vorm te geven. Deze had het over 4 bronnen van zingeving, en hoe die met elkaar verbonden zijn. En dat we die alle vier even hard nodig hebben, om innerlijk in evenwicht te zijn. Ze wil deze woorden in materie neerzetten. Theorie in een kunstwerk doen landen. Samen trekken we naar de ergo-therapeute van de afdeling. Ze oogst bijval. We komen buiten met een strak plan en een lijstje materialen waarmee ze aan de slag kan. Benieuwd wat dit wordt, duik ik onder in mijn geplande 'verlof-in-den-hof'.
Twintig dagen later. Celina heeft in haar vrije momentjes, samen met een andere patiënt, 1 stoel volledig afgeschuurd. Haar naam prijkt in grote letters op de rugleuning. "Die stoel, dat ben ik", zegt ze trots. Op de zitting is een verborgen tekening naar boven gekomen. "Als ik in rustmodus ben, steun ik op mensen die me graag zien en afwezig-aanwezig zijn of reeds gestorven." Dan fronst haar gezicht. "Mijn stoel is nu wel stabiel omdat de 4 eronder even lang zijn, maar dat klopt niet. Als ik eerlijk ben, moet ik 1 poot afzagen of serieus inkorten. We gaan samen op haar bed zitten en kijken lang naar de stoel.
"Ik wiebel in mijn leven, omdat ik zo weinig heb met cultus en stilte", vertrouwt ze me toe.
Ontmoeting en natuur zijn overduidelijk haar belangrijkste krachtbronnen. Met cultuur heeft ze ook wel iets - ze speelt toneel en zingt -, maar bij cultus en stilte kan ze zich amper iets voorstellen. We spreken af dat ze voorlopig geen van de poten afzaagt of inkort, maar ze tegen volgende week alle vier probeert te bekleden.
De stoel van Celina is nog niet af. Mss blijft hij eeuwig 'under construction'?
Maar mooi om zien is dat de poot van de natuur dik omzwachteld is met bloemen en herfstbladeren, verlengd tot boven zelfs met een bottende tak.
De poot van de cultuur is bekleed met partituren van muziek die haar rust brengen.
Voor ontmoeting wil ze nog verder nadenken welke foto's er precies op moeten komen.
En bij cultus en stilte ontwaar ik zorgvuldig gekozen symbolen die bij haar passen: een dromenvanger, witte salie om te smudgen en een nazar-amulet om het boze oog af te weren.
De stoel staat dichtbij haar valies, want ze staat op het punt om te verhuizen. Haar stoel neemt ze mee. Als reminder dat ze aan de vierde poot moet blijven werken. Anders wiebelt ze te veel.
En jij? Hoe zit jij op jouw spirituele stoel? Hoe kijk jij naar je leven? Uit welke bron tap jij bij voorkeur, en welke laat je onbenut? Belangrijk, want enkel vanuit zelfinzicht kunnen we de ander een stapje verder op zijn of haar pad begeleiden.
In deze blog gaat het over spirituele (zelf)zorg: over loslaten en verbinden, over inpluggen en energie halen uit meerdere bronnen.
Wil je hier meer over ontdekken? Meld jouw team vóór 15 okt aan voor een gratis workshop in de eigen instelling: “Durf je eigen krachtbronnen aanboren”.